Przejdź do zawartości

Gemini 1

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gemini 1 (I, SC1)
ilustracja
Inne nazwy

Gemini-Titan I (GT-1), S00782

Indeks COSPAR

1964-018A

Państwo

 Stany Zjednoczone

Zaangażowani

NASA

Rakieta nośna

Titan II GLV

Miejsce startu

Cape Canaveral Air Force Station

Orbita (docelowa, początkowa)
Perygeum

154 km

Apogeum

320,4 km[1]

Okres obiegu

89 min

Nachylenie

32,59°[1]

Czas trwania
Początek misji

8 kwietnia 1964 16:00:01,69 UTC

Koniec misji

8 kwietnia 1964

Powrót do atmosfery

12 kwietnia 1964

Wymiary
Kształt

zbliżony do stożka[1]

Wymiary

długość: 5,6 m, średnica:3 m[1]

Masa całkowita

5170 (3187 kg bez członu rakiety nośnej) kg

Gemini 1, (również Gemini-Titan I, Gemini I lub GT-1) – pierwszy lot programu Gemini i jednocześnie pierwszy z dwóch lotów bezzałogowych w jego ramach.

Obserwowany z powietrza start rakiety Titan II GLV z misją Gemini I

Misja miała za zadanie przetestować sprawność rakiety nośnej, integralność statku Gemini i współpracę obu wymienionych komponentów. Zadaniami drugorzędnymi były:

  • pomiary nagrzewania się rakiety i statku podczas startu
  • pomiary osiągów rakiety
  • testy przełączania układów kierowania lotem
  • pomiary dokładności wejścia na orbitę
  • testy systemu wykrywania usterek

Poza tym zrealizowano szereg zadań związanych z procedurą startową, jak i umieszczeniem statku na orbicie oraz śledzeniem jego lotu przez stacje naziemne[1].

Udana misja obejmowała wszystkie fazy lotu od startu do wejścia na orbitę.

Przebieg misji

[edytuj | edytuj kod]

Start nastąpił tuż po 11 rano czasu miejscowego ze stanowiska startowego nr 19. Sześć minut później rakieta umieściła statek na orbicie. Była ona wyższa od zaplanowanej o 33,6 km z powodu przekroczenia prędkości o 22,5 km/h. Plan nie zakładał odłączenia statku od ostatniego członu rakiety, dlatego osiągnęły satelizację jako jeden obiekt. Złączenie z górnym stopniem rakiety uniemożliwiało kontrolowany powrót na Ziemię[1]. Zgodnie z planem obserwacje i pomiary trwały przez 4 godziny i 50 minut. Misję zakończono po trzecim przejściu statku nad Przylądkiem Canaveral. W rzeczywistości po wykonaniu trzeciego okrążenia Ziemi statek pozostał na orbicie przez ponad trzy dni i zgodnie z założeniami po wejściu w atmosferę spłonął[1].

Orbitujący zespół śledzono do jego ponownego wejścia w atmosferę nad Atlantykiem, po 64. okrążeniu Ziemi, 12 kwietnia 1964 roku. Pojazd przebył odległość 2 789 864 km w czasie 3 dni i 23 godzin[1]. Odzyskania statku nie planowano. Z założenia miał spłonąć podczas powrotu na Ziemię[1].

Ładunek

[edytuj | edytuj kod]

Kapsuła została zbudowana z uwzględnieniem potrzeb misji bezzałogowej i nie zawierała systemów podtrzymywania życia[1]. W miejscach przeznaczonych dla astronautów umieszczono niezależne zestawy pomiarowe, każdy o masie 180 kg. Zawierały one czujniki nacisku, ciśnienia, temperatury i przyspieszenia. Stanowiły one również balast.

Misja w liczbach

[edytuj | edytuj kod]
  • liczba okrążeń: 68
  • start: 8 kwietnia 1964 r. godz 16:00:02
  • wodowanie: 12 kwietnia 1964
  • załoga: lot bezzałogowy
  • czas trwania lotu: 3 dni 23 godz.
  • przebyta odległość: 2 789 864 km
  • osiągnięta wysokość: 320,4 km
  • nachylenie orbity: 32,59°[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k Steve Whitfield: Gemini. Historia podboju Kosmosu. Warszawa: Prószyński Media Sp. z o.o., 2012, s. 10-13, seria: Historia podboju Kosmosu. ISBN 978-83-7648-761-8.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]